12 Eylül 1980 sonrasında veya arefesinde Diyarbakırdan gitmek zorunda kalan ve çoğu yirmi yılı aşkın süre gurbette yaşayan Kürt siyasal mültecilerle söyleşiler yer alıyor bu kitapta. Önce çocukluklarının, gençliklerinin Diyarbekirine (ve Licesine, Silvanına, Erganisine, Pîranına...) dair hatırladıklarını anlatıyorlar. Sonra, 1960ların sonlarından 1970lere uzanan yoğun siyasal hareketlilik döneminin aktivistleri olarak, bu döneme ilişkin tanıklıklarını aktarıyorlar. Nihayet, 12 Eylül 1980 darbesi sonrasındaki atmosferi ve gerek Ortadoğuda, gerek Avrupadaki sürgünlük yaşantılarını hikâye ediyorlar.

Mülteciliğin iki boyutunu da ortaya seriyor bu deneyimler: Hem tahribatı, çilesi, özlemleri - bilhassa Diyarbakırın burunda tütüşü... Hem de Avrupada bir Kürt diasporasının oluşumuna etkileri özellikle İsveç Ekolü olarak tanımlanan diaspora ortamının ortaya çıkışı... Şeyhmus Dikenin yaptığı söyleşiler, Diyarbakır muhabbetiyle ilgili olduğu kadar, Kürt siyasal hareketinin ideolojik evreniyle ilgili zengin bir dokümantasyon da sunuyor. Mehmed Uzunun Sunuşu, Tarık Ziya Ekincinin sürgünlük olgusu üzerine bir değerlendirmesi... ve Tarık Ziya Ekinci, Fevzi Karadeniz, Aziz Alış, J. İhsan Espar, Mehdi Zana, Mahmut Önder, Zerruk Vakıfahmetoğlu, Malmîsanij, Gani Cansever (Heval), Keya İzol, Yaşar Karadoğan, Amed Tîgrîs (A. Meki Dalaba), Abid Dündar, Goran Candan, Haydar Diljen, Bayram Ayaz, Nedim Dağdeviren, Zekeriya Çelik, Kutbettin Alış, Sait Güven, Vildan Saim Tanrıkuluyla yapılan söyleşiler.