İspanyollar, uyumlu çiftlerin her birine portakalın yarısı derler, bizdeki bir elmanın iki yarısı gibi. Yazarın ekşi portakalın öbür yarısı derken kastettiği şey de, kadın-erkek ilişkilerinin baştan sona nazik bir mesele olmasıdır. Gerçekte, bir kadın ile bir erkek arasında herkesin aradığı mükemmel uyum değil midir? Ve ne yazık ki, bu mükemmel uyumun asla yakalanamayacağını, yakalanıldığı zamanlarda da birdenbire işlerin tersine gidiverdiğini hepimiz görmemişiz midir?

Eusebio, radyo sohbetlerine bağımlı, çağdaşlık ve solculuk havaları atan Américayla Toledo yolundaki bir otelde buluşup işi bitiren taksici. América, Carlosun eski eşi, Carmenin iş ortağı ve Ananın bavulunu kapıya koyduğu Álvaronun metresi. Álvaro ise boşanma davalarına bakan avukat hanım Inesle tanışıyor. Inesin arkadaşı Almudena da kocası, mimar oğlu mimar Jesusun en son yaratıcılık ürünü olan gösterişli evinde her Cumartesi görkemli yemek davetleri vermeye bayılıyor... İşler bir hayli karışık yani...

Carmen Rico-Godoy, görünmez bir oyunbozan olarak yazıyor kitaplarını. Bununla da kalmayıp, başınıza geleceklerin en kötüsü hakkında sıkı ve komik uyarılar yapıyor. Üstelik bundan sinsice bir zevk alarak. Yine de onu okurken gülmeden edemiyorsunuz, tabii gülerken de zehirleniyorsunuz.

Evliler Korkun, Bekarlar Titreyin, günümüzün Madridinde evlilerin ve bekarların önlerine çıkan can sıkıcı durumlar ile renkli fırsatları bir arada işleyen, eğlenceli bir hoş kitap. Esas anlattığı şey, her evlinin potansiyel bir bekar, her bekarın da potansiyel bir evli olduğu. Zaten bu kadın-erkek meselesinde ne zaman kimin başına ne geleceğini hangimiz bilebiliriz ki?