Temelinde “itiraz”, harcında “velet ruhu” bulunan bir adada, Sadece Apartman’da bir kuşaktan onbir insan -dört çift, üç tek- ve sonraki kuşaktan iki insan -ikisi de kız çocuğu... İlk kuşaktan insanlar, “çoluklu çocuklu göbekli kırışıklı” hallerinde bir şeyleri hatırlayacaklar, hatırladıkları sayesinde yeni şeyler keşfedeceklerdir. En önemli keşif şudur: “Yalnız olmuyor!” Bu keşfe giden yolda bir “ortak mekan teybi”nin de rolü vardır ama Yalnız Olmuyor’un sesi teypten değil içten gelen bir sestir: Başardık, duyuyorum, Rosa!