Yazısı yasaklı bir halkın sözlü edebiyatından derlenmiş ve de yazıya dökülmüş bir ilk örnek Kayıp Dîwan. Kendisini harflerle ifade edememiş bir kültürün “kollektif hafıza”sından bir seçki... Bu kültürün taşıyıcısı “dengbêj”ler. İşleri güçleri, günleri geceleri, kısaca bütün dünyaları “söz”dür onların. Kimi zaman bir ağanın konağında, kimi zaman yoksul bir köylünün tek odalı damında, kimi zamansa sıcak yaz günlerinden kaçıp sığınılan bir yaylanın serinliğinde, hiç ummadığınız bir anda rastlarsınız onlara. Hafızalarında özenle sakladıkları kelâmları dökerler abartısız bir tevazuyla. Bir destan, bir masal olur, çoğu zaman anlatılan; kimi zamansa hüzünlü öyküsüyle bir türkü... Muhsin Kızılkaya, bu kitabında bir “dengbêj” olan ağabeyi Abdulkadir’in ezberinde duran yüzlerce masal, türkü ve destandan sadece birkaçını, “Dimdim” destanını, “Sinem Xan” türküsünü ve “Rüstemê Zal” masalını yazıyla buluşturuyor.